Goede
slachtoffers bestaan niet….
Welke argumenten zijn er te bedenken wat maakt dat
afschuwelijke gebeurtenissen waaronder ziekten als kanker en hersentumors worden uitgedeeld op
basis van het selectieproces goed of slecht?
Dat mensen vasthouden aan het idee dat ziekten,
tornado’s en atoombommen een innerlijke
gevoelswereld bezitten waaronder
rechtvaardigheid, goed en kwaad.
Onderzoek heeft echter aangetoond dat de meeste
mensen zich vasthouden aan dit denkbeeld
om een doodsimpele reden, namelijk dat men
hierdoor in staat blijft om de wereld om
hen heen als minder angstaanjagend te ervaren..
Natuurlijk hebben deze denkbeelden een functie en bieden een beloning anders zullen
velen onder ons zich niet inlaten met zo’n denkwijze.
Want- zeg nou eerlijk – bestaat er is geen groter geschenk dan dat u zich niet
druk hoeft te maken wat daarbuiten gebeurd in de echte wereld. Goede mensen
worden toch geen slachtoffer.. Met de
“echte” wereld bedoel ik de aardbol waar we op rondploeteren en trachten te
overleven.
Wij zijn immers de good guys en ons zal niets
gebeuren.. toch?
Een ander wonderlijk fenomeen is de uitkomst van
diverse onderzoeken waaruit blijkt dat mensen de neiging hebben om de wereld om hen heen te verzachten door de slechte
aspecten te verkleinen en de goede als uitgangspunt te nemen. Over het
algemeen schijnt men rooskleurige denkbeelden te hebben dat zij mogelijkheden
hebben om hun lot en tevens de welwillende wereld om hen heen te kunnen
controleren. Iedereen wil heer en meester zijn over zijn eigen
lotsbestemming. Sommigen onder ons
beweren zelfs dat dit tot de mogelijkheden behoort. Mensen die
zweren bij deze gedachtegang en denken
dat zij invloed kunnen uitoefenen op toevallige gebeurtenissen.
De veelgebruikte –en gehoorde opmerking is er een
van de typische voorbeelden: In iedereen
schuilt wel iets goeds.. Dit beeld ondersteunt
de welwillendheid van de wereld en de goedheid van de mens.. Wat u werkelijk
doet is uzelf naar de buitenwereld spiegelen.
Er is een groot verschil met de wereld waar we in
leven en de wereld in ons hoofd. Tussen wat er feitelijk gebeurt en wat wij
willen dat er gebeurt.
Want ik kan u vertellen dat er daarbuiten in de “echte
wereld” mensen rondwandelen heel
verschillend dan u. Mensen waarin- u en ik- het goede nooit zullen vinden, hoe
diep we ook graven..
Wat maakt dat we het
denkbeeld koesteren van het hebben van controle. Zelfs in situaties waar geen
logische verklaring voor te geven is.
Bij confrontatie met het slechte
nieuws proberen wij wanhopig de zin en de betekenis hiervan te
ontdekken en te begrijpen.
Of stoppen het veilig weg in een hokje.
Of zwoegen om
een redelijke verklaring te
vinden om ons positieve wereldbeeld
staande te houden.
De meest gebruikte
is het geloof dat de uitkomst
rechtvaardig zal zijn..
Uit onderzoek blijkt dat mensen anderen
beschuldigen ongeacht de uitkomst,
ongeacht of er een logische relatie
bestaat tussen het gedrag en het resultaat.
Terwijl- in deze gedachtegang- totaal voorbij wordt gegaan aan het feit dat de
gebeurtenis of geweldspleger de aanleiding is voor het verschrikkelijke wat het slachtoffer is overkomen en eigenlijk
de ware verantwoordelijkheid moet dragen voor wat het slachtoffer is overkomen…
Als we
stellen dat slachtoffers hun eigen lot in handen hebben . Wat voor functie zal
dit dienen?
Hetzij daar wij ons hierdoor meer krachtdadiger
voelen of om de wereld rechtvaardig te
doen lijken. Het remt ons om voorzorgsmaatregelen te treffen die we nodig
hebben om onszelf te beschermen. We ontkennen in wezen dat het trauma ons ook
zou kunnen overkomen. Om maar te zwijgen dat we mensen onnodig leed bezorgen. Getraumatiseerden
opnieuw slachtoffer maken door ons onbegrip door hen ongepaste schuld op te leggen
…. Slachtoffers zitten vaak al vol zelftwijfel en zelfverwijt hierdoor maken
wij het moeilijker voor hen om te herstellen.
Een pijnlijk voorbeeld zijn de gevolgen waar
slachtoffers van seksueel geweld onder
lijden. Deze slachtoffers wordt vaak verweten schuldig te zijn aan hun slachtofferschap.. Maar niet alleen toeschouwers verwijten het
slachtoffer maar het zijn vaak ook de
slachtoffers zelf. Onthutsende uitspraken van slachtoffers waaronder “ had ik maar een langere rok moeten dragen” of
“ had ik maar niet zo laat op straat gelopen dan”- allemaal pijnlijke
verklaringen waarom zij verantwoordelijk zouden zijn voor het trauma wat hen
overkomen is..
Maar
wat zal u liever geloven?
Dat u -door de lengte van uw rok- of -de manier
waarop u uw haar draagt- het feit kan veranderen dat u nooit meer verkracht
wordt?
Of dat u totaal geen invloed kunt uitoefenen of controle heeft
over het feit dat u op ieder moment slachtoffer kunt worden
van een rampzalige gebeurtenis .. de rest van uw leven?
Is
het een spirituele zaak?
Anderen schrijven afgrijselijke gebeurtenissen toe
aan de wil van een hogere macht. Een
macht met de kracht om rampen uit te voeren en regisseren. Deze schijnt te
selecteren op goede en slechte personen.. het is de wil van …Maar laten we
eerlijk zijn, welke hogere macht zou zulke rampen willen veroorzaken, niet
iemand die u zou willen ontmoeten..
Een ander opmerkelijk fenomeen is het geloof in het spirituele.. Wat geheel bestaat uit het geloof dat de wereld in de basis goedaardig is
en te controleren valt door bijzondere krachten buiten onszelf.
We schijnen allemaal een beschermengel te hebben die
over ons welzijn bewaakt. Alle slechte gebeurtenissen hebben een speciale
betekenis en zijn onderdeel van een (karmische) leerproces.
In feite komt
het erop neer dat hebben wij geen problemen hebben die niet genezen kunnen
worden als we ons maar aansluiten bij
een hogere energiebron of macht.
Vertel dit maar eens aan verkrachte en misbruikte
slachtoffers, mensen die het slachtoffer zijn van huiselijk geweld of aan
mensen wiens geliefde gekidnapt en vermoord is…u heeft geen problemen, raadsels
en lijden bestaan alleen maar in uw hoofd.. bent u wel aangesloten bij een
hogere macht of kracht?.... Sorry mensen maar de sterren stonden vandaag in de
verkeerde volgorde…Hey waarschijnlijk had zijn beschermengel effe vakantie…Het is de wil van… het is uw karma..
Waar ik hiermee op doel is het feit dat mensen spirituele verklaringen
zoeken in toevallige rampzalige
gebeurtenissen in plaats zich in eerste
instantie te realiseren dat er geen selectieproces
is tussen goed en kwaad. Iedereen kan
slachtoffer worden van een hoop slechte dingen en vaak zonder enige verklaring…
Er gaat nog meer ten koste van het creëren van een
zogenaamde zingeving.
Ditmaal spreken wij niet van een pleger van
bijvoorbeeld seksueel geweld maar
schrijven wij hen de slachtofferrol toe. De psychologie heeft een lange geschiedenis
waar seksueel geweldsplegers niet verantwoordelijk
werden gehouden voor hun gedrag. Het gedrag was bijvoorbeeld een gevolg van de
fout van hun frigide vrouw of en
verleidelijk kinderslachtoffertje of had het waarschijnlijk te maken met een
psychosociale problematiek binnen het gezin. We zwijgen over het besef van
kwaadwilligheid- wat te bedreigend is om
te verdragen- door hen in een
slachtofferrol te plaatsen en hun gedrag toe te schrijven aan krachten buiten
hun controle. Een pleger van seksueel geweld is eigenlijk
gewoon een slachtoffer en het zogenaamde slachtoffer had maar beter moeten weten
om s’ avonds op straat te lopen.. Dit is een makkelijke manier om te redeneren.
Helaas denken velen er zo over..
Het is daarom geen verrassing dat velen de neiging
hebben om de slachtoffers- eerder en vaker schuld- toe te schrijven dan aan de gebeurtenis
of geweldpleger. Maar als de geweldpleger niet schuldig is aan zijn gedrag waarom
slachtoffers wel, ongeacht wat zij wel
of niet hebben gedaan? Als een gebeurtenis
toe te schrijven is aan de wil van een hogere macht , wat hebben de
slachtoffers dan gedaan wat zo slecht is dat zij de dood moeten vinden?
Het
gemiddelde gezonde mens, verdraait realiteit om een zachtere en
vriendelijkere wereld te creëren dan er eigenlijk bestaat…ten koste van wie..?
Suzy
Q
